Łohohoho, jaki przystojniak ^o^ - pomyślałam, po czym podeszłam do faceta Emolgi.
- Cześć, jestem White. Właśnie szukam tutaj jakiegoś jedzenia. I przy okazji próbuję nauczyć się latać. Mógłbyś mi pomóc? - zapytałam robiąc słodką minkę do pokemona, w nadzieji na odpowiedź twierdzącą =]

- Dzięki. - powiedziałam po pokemońsku jedząc jagodę, po czym wspólnie z nowo poznanym pokemonem rozpoczęam naukę latania. Byłam mu wdzięczna, że chciał mi pomóc i strałam się opanować tą trudną sztukę. Pod koniec było już lepiej. Ale nadal było trudno. Podziękowałam Emoldze za pomic i cmoknęłam go w policzek.

- Jej! Ja latam ^o^! - powiedziałam (po pokemońsku) z entuzjazmem. Zaczęłam rozglądać się po okolicy. Obserwowałam wszystko z lotu ptaka. Pierwszy raz miałam taką okazję. Widok był piękny. Spojrzałam na drugiego Emolgę i uśmiechnęłam się do niego. Byłam mu wdzięczna. Obym tylko nie zaczęła spadać...

Czemu chytrze? xD

Podleciałam do Emolgi i przytuliłam go.
- Dziękuję ci. Jestem ci bardzo wdzięczna. Dzięki tobie umiem latać! - powiedziałam. Aż mi łezka z oka wyleciała. Nie chciałam by tamten Emolga był smutny i znowu dałam mu buziaka.

Razem z Emolgiem zleciałam znowu na ziemię.
- Hej, a może razem wybierzemy się w podróż? Znajdziemy trenera, który się nami zaopiekuje. I pod jego okiem będziemy toczyć walki z innymi pokemonami. Byłoby fajnie, prawda? - zapytałam go wciąż się do niego tuląc.

Trochę się zakłopotałam... Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Po chwili milczenia odpowiedziałam:
- Eeeee... Nie uważasz, że to za dużo jak na tak krótką znajomość? Poza tym... Jestem trochę na to za młoda. - powiedziałam zawstydzając się. Aż się zaczerwieniłam.

Zaciekawiona poszłam za Emolgiem. Byłam ciekawska, więc nie mogłam się powstrzyma. Oby nie zrobił czegoś... tego czegoś xD. Po głowie chodziła mi cały czas jedna myśl:
O co chodzi?

Wzięłam jajko do łapek i oglądnęłam je. Na pewno miało w środku małą Emolgę. Kiwnęłam główką. Tylko... nie za bardzo wiedziałam jak się zająć tym jajkiem...
- Na razie zajmiemy się nim razem. Potem poszukamy jakiegoś trenera, który się zajmie maluchem. - powiedziałam przyglądając się jajku.

Opatuliłam jajko najlepiej jak mogłam swoimi płatami skóry przy łapkach i zaczęłam o nie pocierać łapkami, aby je ogrzać. Oby nie zamarzło! Zaczęłam się także rozglądać dookoła szukając jakiegoś ognistego stworka. Teraz jajko trzeba było ogrzać jak najlepiej, a taka mała Emolga jak ja nie miała na to sporej szansy. Spojrzałam na Emolga z wyrazem smutnych oczu. Nie wiedziałam, czy uda nam się odratować jajeczko. Żeby tylko teraz zjawił się ktoś z pomocą!

Podeszłam szybko do małego Tepiga cały czas uważając na jajko i ogrzewając je.
- Hej, mógłbyś mi pomóc? To jajko jest bardzo zimne i nie wiem czy sama zdołam je ogrzać. Mógłbyś je delikatnie ogrzać jakimś słabym ognistym atakiem? - zapytałam się go z miną błagającego pieska.

- Dziękuję ci Tepig. Bez ciebie byłoby krucho. Jestem White. Widziałeś tu może jakiegoś trenera? - zapytałam się go, po czym szczelnie owinęłam jajeczko swoimi płatami skóry przy skrzydłach. Zaraz zaczęłam się rozglądać. Wiedziałam, że ludzie chodzą do takiego budynku i tam leczą stworki oraz je wykluwają. Może to by pomogło?

Zauważyłam pękające jajko i się przestraszyłam. Podziękowałam Tepigowi i ruszyłam pod tamten budynek, pod którym często przechodzili trenerzy. Trzmałam cały czas jajko w moich łapkach. Starałam się zwrócić uwagę jakiegoś trenera bardzo słodką, błagającą minką. Kto by się oparł takiej małej słodkiej Emoldze?

Zamiast jabłka jest jajko xD

Zastanowiłam się przez chwilę, ale w końcu trochę niepewnie kiwnęłam główką. Ostatnio miałam ochotę na pieszczoty, ale mało osób się mną interesowało. Wskoczyłam na ramię chłopaka i zrobiłam przyjacielską mnikę. Ciekawiło mnie, jakie miał pokemony i czy mi je pokaże. Ale cóż, jago wybór. Po chwili rozłożyłam się na jego ramieniu. Byłam zmęczona dzisiejszymi przygodami. Zamknęłam oczka. Może zasnę?

Uśmiechnęłam się do Reda. Wyglądał na porządnego człowieka. Zaraz zaczęłam się przedstawiać. Wiedziałam, że mnie nie zrozumie, ale nie wypada tak milczeć.
- Emo, Emolga! - odpowiedziałam, co zanczy: Cześć, jestem White!
Przywitałam się także z jego pokemonami. Szczególnie moje zaufanie wzbudził Pikachu, który był elektryczną myszką. Byliśmy do siebie trochę podobni gatunkami. Zaraz zaczęłam węszyć czując w powietrzu piękną woń jedzenia.

Kiwnęłam wesoło główką na propozycję Pikachu i ruszyłam z nim na spacerek. Szłam wesoło rozglądając się naokoło. I nagle coś mi się przypomniało! Przecież musiałam zacząć trenować! Spojrzałam na Pikachu i powiedziałam:
- Chyba zamierzam potrenować. Chciałabym się ciebie o coś zapytać. Czy twój trener o ciebie dba i cię kocha? Chciałabym mieć własnego
Oczywiście z pokemońskim języku .

Byłam zaskoczona tym zachwalaniem Reda. Szkoda, że ja nie mam kogoś takiego.
- Hmm... Wydaje mi się, że z ataków które wymieniłeś mogę poznać tylko Electro Ball. Mógłbyś mi pokazać jak wygląda ten atak? Myślę, że chyba spróbuję go opanować. - powiedziałam licząc na to, że Pikachu Reda zaprezentuje mi owy elektryczny atak.

Bacznie obserwowałam Pikachu podczas wykonywania Electro Balla. Starałam się zapamiętać najdrobniejszy szczegół. Już miałam się zabrać za naukę ataków, kiedy ujrzałam Bulbasaura Reda.
- Cześć Bulbasaur. O co chodzi? Musimy już wracać? - zapytałam się trawiastego stworka. Było mi szkoda, bo przydałoby się opanować nowy ruch. Pomogłoby mi to w bitwach.